آدم های شهر

ای پسر دبیرستانی ای که هر روز از مسیری که رد می شوم می بینمت ! ای تویی که کفش های اسپرت قشنگی می پوشی با یک پلیور آجری رنگ ِ مرتب و تمیز ، با یک شلوار جین آبی آسمانی ، با یک کوله ی به گمانم کرمی ! ای کسی که هر روز صبح توی تاکسی سرم را می چرخانم و تا آخر مسیر نگاهت می کنم ! ای تویی که دست دختری هم سن و سال خودت را می گیری و صبح ها با هم { به گمانم } به مدرسه می روید ! ای تویی که با آرامش و لبخند خاصی راه می روی ! ای تویی که نگاه سنگین رهگذران و اخم هاشان به هیچ کجایت نیست ؛ که انگار خوشبخت ترین فرد هستی ! با تو هستم ! خوش به حالت .

همین .